The Big Lebowski

Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι !
Ένα αριστούργημα που μας χάρισαν οι Αδελφοί Κοέν ! Γυρισμένη το 1998

Ο Τζέφρι Λεμπόφσκι (Τζεφ Μπρίτζες) είναι ένας τύπος ο οποίος ζει και οι μόνες του ασχολίες είναι να καπνίζει μαριχουάνα, να πίνει κοκτέηλς (black russian) και να παίζει μπόουλινγκ. Αυτοαποκαλείται "the dude" (ο μάγκας), δεν δουλεύει φυσικά και κυκλοφορεί πάντα με τις πιτζάμες του.
Η ζωή του αλλάζει όταν θα μπλεχτεί σε μια περιπέτεια λόγω της συνωνυμίας του με έναν πλούσιο επιχειρηματία ο οποίος έχει μπλεχτεί σε παράνομες δραστηριότητες..

Μία σουρεαλιστική κωμωδία που άφησε εποχή !

Hannibal Rising! (+trailer)

Tο trailer:

Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού

Δαιδαλώδης, αινιγματική, ιδιοφυής, δύσπεπτη. Αισόδοξη μέσα στη μιζέρια του πρωταγωνιστή της. Η ταινία Eternal Sunshine of the Spotless Mind είναι σίγουρα Kaufmanική. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία της σκηνή, η δαιμόνια συγγραφική φύση του δημιουργού των σαρκαστικών και ιδιότροπων Being John Malkovich - Στο Μυαλο του Τζον Μαλκοβιτς, Human Nature - Ανθρωπινη Φυση, Adaptation, είναι παρούσα. Από τον τίτλο-σιδηρόδρομο (στίχος από το ποίημα Eloisa to Abelard του Alexander Pope), μέχρι τους –σωστά- αναχρονισμένους τίτλους της ταινίας.

Το καλύτερο θα ήταν να μη γνωρίζετε πολλά για την ταινία, πριν τη δείτε. Και αυτό γιατί όσα αναφέρονται για αυτή είναι εξίσου αποπροσανατολιστικά με τα αποτελέσματα που προσφέρει η εταιρεία Lacuna Inc., στην οποία αμφότεροι οι ήρωες μας καταφεύγουν. Ο Joel (Jim Carrey) και η Clementine (Kate Winslet). Ακόμα και το όνομα Clementine (από το λατινικό Clemens που σημαίνει ευγενικός & φιλεύσπλαχνος) δεν ταιριάζει στην ηρωίδα που το «κουβαλάει». O Kaufman παρουσιάζει, χωρίς καμία εμφανή δυσκολία, ένα δοκίμιο για τη μνήμη και τις επιπτώσεις της. Η Lacuna Inc. προσφέρει τη δυνατότητα να διαγραφούν όλες οι μνήμες ενός ανθρώπου από ένα άτομο ή ένα γεγονός. Και αν οι ήρωές μας το κάνουν «ελαφρά τη καρδία» είναι επειδή οι επιπτώσεις τους διαφεύγουν. Όλες οι μνήμες. Μπορεί τις αρνητικές να μην τις αντέχουν, αλλά ξεχνάνε ότι χωρίς αυτές δεν θα είχαν αξία οι θετικές. Μόλις φτάσουν στο σημείο να αντιληφθούν πόσο σημαντικές είναι αυτές οι δεύτερες είναι πολύ αργά, η ζωή τους έχει ήδη αρχίσει να αδειάζει. Ο Joel αισθάνεται άδειος. Δεν θέλει να αφήσει τη μνήμη της Clementine να δραπετεύσει από το μυαλό του. Την βλέπει, την νοιώθει ότι απομακρύνεται... και ας υπέφερε για εκείνη. Δεν τον ενδιαφέρει πια. Θέλει να την θυμάται. Το έχει ανάγκη.

Δεν ξέρει που να κρυφτεί για να μην τον βρουν οι “erasers”… Επειδή τη ζωή του δεν μπορεί να την φανταστεί χωρίς την Clementine. Και σιγά σιγά οι αναμνήσεις σβήνουν. Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Κι όμως ο Pope έκανε λάθος (και το γνώριζε). Ignorance is bliss… Ισχύει μόνο για τους «υπάκοους» (όπως αναφέρει λίγο μετά στο ποίημά του). Την περίοδο της δυστυχίας του ο Joel επιλέγει να την ξορκίσει επιλέγοντας την τεχνητή λήθη. Έτσι και αλλιώς και η Clem το ίδιο ακριβώς έκανε.

Αλλά ο Kaufman προτιμά να στρέψει την προσοχή του στην ...προδιάθεση (και ας κινδυνέψω να ...πατιάσω) των ηρώων μας να είναι μαζί. Ότι και να συμβεί με όποια τεχνητά μέσα και αν τους απομακρύνουν. Και δεν ισχύει μόνο σε εκείνους, αλλά σε κάθε -αντίστοιχη- περίπτωση ανθρώπου...

Σίγουρα, με ένα τέτοιο σενάριο, η μέθοδος σκηνοθεσίας είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Ο Gondry ο οποίος στάθηκε περισσότερο τυχερός στη δεύτερη συνεργασία του με τον Kaufman (πρώτα ήταν το Human Nature) καθώς παρέλαβε ένα σενάριο πιο μεστό (αλλά αρκετά πιο απαιτητικό), καταφέρνει να χειριστεί το θέμα με την δέουσα προσοχή. Πειστικά εφέ «μνήμης», αλλάζοντας ταχύτητα εκεί που πρέπει, σκηνοθετεί μαεστρικά τους ηθοποιούς του, βάζοντας τον θεατή σε ένα –περιέργως- οικείο περιβάλλον (έξυπνο το «τρυκ» του λίγο-από-home-video εφέ που χρησιμοποιεί στις αναμνήσεις του Joel, καθώς και το ελαφρύ κούνημα της κάμερας στις πιο «αμήχανες» σεκανς). Χειρίζεται με χαρακτηριστική ευκολία τα μπρος-πίσω της ιστορίας του, ενώ ιδιαίτερα αξιόλογο είναι και το απότομο montage το οποίο αποδίδεται στον Valdis Oskarsdottir (του Dogme 1).

Εξαιρετικό το πρωταγωνιστικό ζεύγος (Carrey-Winslet) κυρίως λόγω της ικανότητας του πρώτου να αποβάλλει από τον χαρακτήρα του κάθε άχρηστη γκριμάτσα που θα κονιορτοποιούσε την όλη προσπάθεια (μία κλάση ανώτερος από τον Truman του). Ικανότατος στο να ερμηνεύσει τον λιγομίλητο Joel, ανθρώπινος, συνοδεύεται από μία Winslet σε μεγάλα κέφια και ένα πληρέστατο cast για το side-story (Wilkinson, Dunst, Ruffalo, Wood).

Το Eternal Sunshine είναι μία –αναπάντεχα- ζεστή ταινία η οποία στην ουσία θα μπορούσε να περιγράφει μία σχέση οποιουδήποτε ζευγαριού. Και είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους αξίζει συγχαρητήρια το σενάριο του Kaufman.

The Prestige

"Are you watching closely?"
Πολύ καλή σκηνοθεσία. Συνταρακτικό τέλος!
Αξίζει να το δείτε!